Blog

Harekete Geçmek

Korkmam Artık Ben Varım Kendine ebeveynlik yapmak, kendi içindeki çocuğu korumak inanılmaz soyut kavramlar. Görmediysek bilemeyiz.  Bağlanma aşağı, bağlanma yukarı… İçim şişti! 10 sene önce ne az kişi ilgileniyordu, daha mı iyiydi ne.. Rica ederim, bilmeyen anlatmasın.  Bağlanmanın yapışma ile ilgili olduğunu sanan zamk gibi ebeveynler ve çocukluk yaralarını düşündükçe daha da berelenen, kolu kanadı bağlı yetişkinler oluşuyor böyle böyle. Güvenli bağlandım mı diye kaygılanmak

Mideme olduğu gibi indirdiklerim ve doya doya ziyadesiyle sindirdiklerim En çok da neyi niye yaptığımızı, o gelen sesin iç ses mi dış ses mi olduğunu ayırt etmekte zorlanırız bazen. Gerçekten ben ne istiyorum sorusunun cevabı çok derinlerdedir; o anki mevcudiyeti ise, kendimize ait bir parça sanma riskimiz vardır. Ne demek istediğimi anlamak için fiziksel olarak ‘yemek’ ten bahsedeyim biraz. Bir şey yerken, yedirirken ‘yarasın’ derler, hatırladınız mı? Her yediğimizin, yuttuğ

Motivasyonum da Motivasyonum İstediklerim, yapmak zorunda kaldıklarım, istiyorum sandıklarım, yapmazsam utanacaklarım, kimse görmese...

Bu kitap ne için?

Şu hayattaki psikoloji namına sahip olduğum tüm rolleri bir heybede toplayarak bir kitap yazmaya niyet ettim, malum.  Sosyal psikolog ben, akademisyen ben, terapist ben, kreşçi ben, STK’larla çalışan ben, kurumsal danışman ben, öğrenci ben ve bilimum şeyden ziyade insan ben.